نقدینگی اضافی چیست و چرا اهمیت دارد؟

بانک مرکزی اروپا به همراه بانکهای مرکزی ملی کشورها در منطقه یورو (یوروسیستم) در پاسخ به بحران مالی ، مبلغ نامحدودی را به بانک ها وام داده اند. علاوه بر این ، آن را از طریق شرکت کنندگان در بازار اوراق قرضه خریداری کرده است. در نتیجه ، در سیستم بانکی به طور کلی پول - یا نقدینگی - بیشتر از آنچه مورد نیاز است وجود دارد. به این نقدینگی بیش از حد گفته می شود.

اما نقدینگی اضافی دقیقاً چیست؟بانک ها با آن چه کاری می توانند انجام دهند؟آیا این فقط بیکار است که در اطراف هیچ کاری برای اقتصاد و شهروندان انجام نمی شود ، همانطور که گاهی اوقات ادعا می شود؟

نقدینگی اضافی دقیقاً چیست؟

بیایید ابتدا به این نکته بپردازیم که منظور ما از نقدینگی و نقش بانک مرکزی در تأمین آن چیست. بانک های سالم ممکن است دارایی های بلند مدت مانند وام های خانگی را در خود جای دهند ، اما برای پرداخت بدهی ها با تماس های بسیار کوتاه مدت روبرو هستند-به عنوان مثال پول از دستگاههای خودپرداز. بانک ها همچنین برای تحقق حداقل نیازهای ذخیره به نقدینگی نیاز دارند. یکی از مکانی که بانکهای حلال می توانند برای چنین نقدینگی کوتاه مدت به آن روی آورند ، بانک مرکزی است. تمام نقدینگی موجود در سیستم بانکی که بیش از نیاز بانک ها است ، نقدینگی بیش از حد نامیده می شود.

بانک ها با نقدینگی بیش از حد چه کاری می توانند انجام دهند؟

بانک های تجاری دارای حساب های جاری با بانک های مرکزی هستند. تمام نقدینگی (بیش از حد) یا در این حساب های فعلی بانک مرکزی یا در تسهیلات سپرده گذاری برگزار می شود. به عبارت دیگر ، نقدینگی بیش از حد با تعریف در بانک مرکزی باقی می ماند. یک بانک فردی می تواند نقدینگی اضافی خود را کاهش دهد ، به عنوان مثال با وام دادن به سایر بانک ها ، خرید دارایی یا انتقال وجوه به نمایندگی از مشتریان خود ، اما سیستم بانکی به طور کلی نمی تواند: نقدینگی همیشه با یک بانک دیگر به پایان می رسد و بنابراین در یک حساب کاربریدر بانک مرکزیاین یک سیستم بسته است یا به عبارت دیگر ، سیستم بسته است. نقدینگی حتی نمی تواند منطقه یورو را ترک کند ، مگر اینکه از نظر جسمی در قالب اسکناس ها باشد.

اگر یک سرمایه گذار از منطقه یورو بخواهد در اوراق قرضه شرکت های آمریکایی سرمایه گذاری کند ، به عنوان مثال ، پول ابتدا باید به دلار آمریکا تبدیل شود. برای این کار ، سرمایه گذار باید در ازای دلار آمریکا ، احتمالاً در شرکت تابعه یورو یک بانک آمریکایی ، یورو خود را بفروشد. سپس از دلار آمریکا می توان برای سرمایه گذاری در اوراق بهادار شرکت های آمریکایی استفاده کرد. یورو در حساب شرکت تابعه اروپا بانک ایالات متحده اقامت دارد. و این شرکت تابعه همچنین با بانک مرکزی ملی حساب دارد.

چرا ECB اجازه می دهد تا بیش از حد نقدینگی وجود داشته باشد؟

تا قبل از شروع بحران مالی، بانک مرکزی اروپا نیازهای نقدینگی سیستم بانکی منطقه یورو را کم و بیش دقیقاً برآورده می کرد. نیاز نقدینگی سیستم بانکی را هر هفته برآورد کرده و آن مقدار پول را در قالب وام در اختیار بانک ها قرار می داد. بانک ها برای دریافت این وام ها در یک مزایده رقابت کردند و بانک مرکزی اروپا اطمینان حاصل کرد که وام ها نیازهای کل سیستم بانکی را برآورده می کند. پس از ورود به سیستم، نقدینگی با توجه به نیازهای فردی - از طریق وام بین بانکی - بین بانک ها توزیع شد.

در اکتبر 2008، در واکنش به بحران مالی شدید پس از فروپاشی Lehman Brothers، بانک مرکزی اروپا به یک سیستم تخصیص کامل روی آورد. این بدان معناست که بانک‌ها می‌توانند هر چقدر که می‌خواهند نقدینگی وام بگیرند، به شرطی که وثیقه واجد شرایط کافی داشته باشند. دلیل این تغییر این بود که بانک ها دیگر مانند قبل از بحران، نقدینگی را از طریق وام بین بانکی بین خود توزیع نمی کردند. عدم اعتماد حاصله به مکانیسم بازتوزیع منجر به وضعیتی می‌شد که در آن بانک‌ها به شدت برای نقدینگی در مزایده رقابت می‌کردند و در نتیجه نرخ بهره این وام‌ها را افزایش می‌دادند. سیستم تخصیص کامل هنوز برقرار است و به این معنی است که این ریسک‌ها وجود ندارند زیرا بانک‌ها می‌توانند به اندازه نیاز نقدینگی دریافت کنند.

پس از تغییر به تخصیص کامل، بانک ها در نظر گرفتند که بهتر است مقداری بیش از حد درخواست کنند تا خیلی کم. این امر باعث شد که سیستم بانکی به طور کلی تقاضای نقدینگی بیشتری از آنچه را که برای برآوردن تقاضای عموم مردم برای پول نقد و برآوردن حداقل ذخایر مورد نیاز بود، بخواهد. این منجر به نقدینگی مازاد در سیستم شد.

در نتیجه نقدینگی مازاد، نرخ بهره بازار پایین مانده است. این بدان معناست که وام گرفتن برای شرکت‌ها و مردم ارزان‌تر است، در نتیجه به اقتصاد کمک می‌کند تا از بحران مالی و اقتصادی بهبود یابد و به سیستم بانکی اجازه می‌دهد تا بافر نقدینگی ایجاد کند.

نقدینگی مازاد در نتیجه برنامه خرید دارایی بانک مرکزی اروپا، که تسهیلات پولی بیشتری را در زمانی که نرخ‌های بهره را نمی‌توان خیلی بیشتر کاهش داد، افزایش یافته است.

پس آیا این همه پول که در بانک مرکزی نشسته است، پول بیکار نیست؟

اینکه پول (الکترونیکی) و نقدینگی مازاد همیشه به بانک مرکزی ختم می‌شود، به معنای استفاده نشدن از آن در اقتصاد نیست. برای توضیح این موضوع به مثالی نگاه می کنیم:

شرکت 1 می خواهد در ماشین های جدید سرمایه گذاری کند و از بانک خود ، بانک 1 (بانکی با نقدینگی بیش از حد) وام دریافت کند. این پول به این شرکت وام داده می شود اما تا زمانی که شرکت 1 از پولی که در حساب شرکت می ماند با بانک 1. بانک 1 دارای یک حساب در بانک مرکزی است ، جایی که نقدینگی اضافی آن نگهداری می شود. این وام به خودی خود نقدینگی اضافی بانک 1. تغییر نکرده است. اکنون شرکت 1 ماشین های جدید را از شرکت 2 خریداری می کند و به بانک 1 دستور می دهد تا پول را به بانک شرکت 2 ، بانک 2 (یک بانک با نقدینگی اضافی) منتقل کند. بانک 2 همچنین دارای یک حساب در بانک مرکزی است که انتقال از بانک 1. پرداخت شرکت 1 برای ماشین های جدید منجر به کاهش نقدینگی اضافی بانک 1 و افزایش نقدینگی اضافی بانک 2 می شود. وام و خرید ماشین آلات نقدینگی اضافی در سیستم بانکی را تغییر نمی دهد. وام صورت گرفته است و وام برای سرمایه گذاری در اقتصاد استفاده شده است.

وجود نقدینگی اضافی نشانگر میزان وام در اقتصاد نیست. این ارقام وام دهی بانکی ماهانه و نرخ رشد وام است که بانک مرکزی اروپا منتشر می کند و نشانگر چگونگی توسعه وام بانکی است.

آیا این تفاوت ایجاد می کند که آیا بانک ها نقدینگی اضافی را در تسهیلات سپرده یا حساب جاری خود قرار می دهند؟

در زمان نوشتن ، اینطور نیست. در گذشته ، بانکها به پولی که در تسهیلات سپرده گذاری می کردند ، بهره می گرفتند. از آنجا که بانک مرکزی اروپا تصمیم به معرفی نرخ منفی در تسهیلات سپرده گذاری گرفت ، با مانده حساب جاری (بیش از حداقل نیاز به ذخیره) و تسهیلات سپرده به همان روش رفتار می کند.