دانشکده تجارت Essec

آیا یک تجارت جدید می تواند از مازاد منابع رنج ببرد؟

برای چندین دهه ، محققان سعی کرده اند فرمول جادویی را برای پیش بینی موفقیت یا عدم موفقیت یک تجارت جدید پیدا کنند. در این تلاش ، بسیاری از آنها تجزیه و تحلیل خود را بر دسترسی شرکت به منابع متمرکز کرده اند. در واقع ، همانطور که انتظار می رود ، اغلب فرض بر این بود که هرچه منابع بیشتری به یک شرکت دسترسی داشته باشد - چه از نظر پول و چه از نظر کارکنان - نتایج بهتر می شود. و گرچه این سؤال نیز مطرح شده است که آیا فراوانی از منابع نیز می تواند تأثیرات منفی بر یک تجارت داشته باشد ، تحقیقات در مورد چگونگی اتفاق این اتفاق می افتد ، و اغلب در مورد عوامل مختلفی مشروط است.

با همکاری من ناتان آر. فارر از دانشگاه بریگام یانگ ، ما رویکرد متفاوتی اتخاذ کرده ایم تا بفهمیم چگونه این عوامل متعدد ممکن است بر عملکرد شرکت تأثیر بگذارد. ما با این مشاهده شروع کردیم که با توجه به اینکه متغیرهای زیادی بر عملکرد یک شرکت تأثیر می گذارند ، پیش بینی دقیق تقریباً غیرممکن است. اما پس از آن ، اگر همه متغیرها ناشناخته یا غیرقابل کنترل باشند ، آیا این بدان معنی است که ما نمی توانیم چیزی را پیش بینی کنیم؟

منابع سازمانی: بیش از حد یک چیز خوب

منابع - از جمله دارایی ها و تجهیزات ملموس یا دارایی های نامشهود مانند سرمایه اجتماعی یا شناخت برند ، فرآیندهای سازمانی و توسعه محصول جدید یا ظرفیت خرید - برای سازمان ها ضروری است. و با توجه به نقش مهم منابع در بهره برداری از مشاغل در دنیای اقتصادی که با تخصیص منابع کمیاب تعریف شده است ، آنها به طور کلی تأثیر مثبتی بر شرکت می دانند.

با توجه به فواید زیادی که منابع می توانند فراهم کنند ، و مشکلات قابل توجهی که شرکت ها برای به دست آوردن آنها دارند ، ممکن است به نظر برسد که می توان گفت که منابع زیادی ممکن است مشکل ایجاد کنند. با این حال ، این دقیقاً همان چیزی است که جدیدترین تحقیقات ما نشان می دهد.

در این مطالعه ، ما به یک هیئت با 4928 شرکت جدید که در طی چهار سال اول آنها دنبال کردیم ، اعتماد کردیم تا بتوانیم تأثیرات دو منبع متناقض بالقوه متضاد را بررسی کنیم: سرمایه مالی و سرمایه انسانی. رویکرد ما این است که توجه داشته باشیم که این منابع ممکن است تأثیر کمی در عملکرد سطح متوسط داشته باشند ، اما ممکن است تأثیر افزایش تنوع عملکرد را داشته باشد. این تنوع به نوبه خود باعث افزایش وقوع افراط و تفریط می شود ، از جمله ورشکستگی در پایان منفی و عملکرد فوق العاده در مثبت. این ظرافت نشان می دهد که فراوانی منابع ممکن است یک نعمت مختلط باشد ، چه از نظر بالقوه مثبت و چه منفی.

اثرات منفی می تواند تا حدودی با این واقعیت توضیح دهد که منابع می توانند تأثیر واقعیت های اطراف را کاهش دهند. این ممکن است عدم موفقیت بسیاری از مشاغل / پروژه های جدید در هنگام "رونق" اینترنت را توضیح دهد ، دوره ای که توسط محصولات فروش با هزینه زیر و هدر رفتن مقادیر زیادی از سرمایه در فعالیت های غیرمولد مانند کسب مشتری برای ارزش بیشتر از ارزش مشخص شده است. مزایایی که آنها به دست آوردند.

اما آنچه واقعاً جالب است این است که هر دو افراط به طور همزمان افزایش می یابد: هرچه منابع بیشتری اضافه شود ، موفقیت یا شکست شدیدتر خواهد بود. این مخالف نظریه معمول است در حالی که تأثیر یک عامل خوب یا بد است.

یک سؤال باقی مانده است: چرا پیش بینی این شکاف گسترده در دنیایی که ما عادت داریم از نظر میانگین عادت کنیم جالب باشد؟

ترجیحات ریسک: آنچه سرمایه گذاران واقعاً می خواهند بدانند

محققان تمایل دارند باور کنند که آنچه سرمایه گذاران می خواهند انجام دهند پیش بینی آینده و جستجوی یک توپ کریستالی است. اما به جای تمرکز بر آینده احتمالی به آینده ، ما در اینجا فکر می کنیم که همچنین می توانیم واریانس را پیش بینی کنیم.

در واقع ، این مطالعه این واقعیت را درک می کند که سرمایه گذاران کم و بیش نسبت به ریسک حساس هستند. برخی به دنبال نتیجه استثنایی به هر قیمتی هستند. آن دسته از سرمایه گذاران که "اولویت مثبت برای ریسک" دارند ، بیش از همه فرصت برای سرمایه گذاری در آینده Google یا Facebook را به خود اختصاص می دهند ، حتی اگر این امر خطر شرکتی را که برای ورشکستگی سرمایه گذاری می کنند نیز افزایش می دهد.

از طرف دیگر ، سرمایه گذاران و تنظیم کننده های بازار (AMF در فرانسه ، SEC در ایالات متحده آمریکا) وجود دارند که "اولویت منفی برای خطر" دارند ، به این معنی که آنها بیش از همه می خواهند برای جلوگیری از بلایای طبیعی باشند. این تصمیم گیرندگان نسبت به ریسک حساسیت بیشتری دارند و به هر استراتژی که می تواند از تصادف جلوگیری کند ، صرف نظر از تأثیر این امر به طور متوسط ، علاقه مند هستند. در واقع ، اگر آنها بخواهند میانگین عملکرد (نظریه عادی) را افزایش دهند ، منابع بیشتر در واقع نتایج را پراکنده می کنند ، بنابراین اندازه و تعداد تصادفات را افزایش می دهد. این نوع پارادوکس یکی از اصلی ترین انگیزه های رویکرد ما است.

بنابراین این مفهوم تفاوت و توانایی پیش بینی نتایج شدید می تواند به طور قابل توجهی بر انتخاب ها و فعالیت های بسیاری از بازیگران تأثیر بگذارد. در واقع ، فراوانی منابع در واقع تمایل به پراکندگی عملکرد دارد و بنابراین احتمال نتیجه شدید را افزایش می دهد. این دو موضوع از نزدیک مرتبط هستند.

فراتر از سوال منابع ، این مطالعه همچنین نشان می دهد که ما باید در مورد رویکرد خود در ایجاد نظریه های سازمانی تجدید نظر کنیم تا بهتر از این تنوع به منظور پیش بینی بهتر نتایج شدید در نظر بگیریم. نتایج ما تصویری از چگونگی تفاوت تئوری اثرات شدید از نظریه بر روی اثرات متوسط را ارائه می دهد ، و مسیری روشنی را برای بازنگری در نحوه توسعه تئوری ها در مدیریت ارائه می دهد.