خطرات دارایی های غیرقانونی و خطر نقدینگی

خطر نقدینگی تا زمانی که نباشد مهم نیست. و پس از آن تنها چیزی است که مهم است.

مدیران صندوق دیگر نمی توانند مدیریت ریسک نقدینگی را نادیده بگیرند. طی چند هفته گذشته ، ما اخبار مربوط به صندوق درآمد عدالت نیل وودفورد و چگونگی شخم زدن وجوه را به دارایی های غیرقانونی شنیده ایم و خوانده ایم. در تاریخ 3 ژوئن ، این صندوق به بازپرداخت بسته شد که هزاران سرمایه گذار را حداقل 4 هفته در صندوق قفل کردند. مسئله این نیست که این صندوق در دارایی های غیرقانونی سرمایه گذاری می کرد - وجوه انگلیس مجاز به سرمایه گذاری تا 10 ٪ از دارایی های خود در دارایی های ثبت نشده است. مسئله این است که آیا نیل وودفورد و تیم وی خطر نقدینگی مرتبط با این دارایی ها را درک می کنند ، علاوه بر این ، آیا آنها چارچوب مدیریت نقدینگی مناسب را برای تسهیل در حادثه خطر بازپرداخت قابل توجه در اختیار داشتند.

این حادثه خطرات عدم تطابق نقدینگی را هنگام سرمایه گذاری در صندوق های باز در دارایی های ثبت نشده و در عین حال دسترسی روزانه به سرمایه گذاران به پول خود ، برجسته می کند. مارک کارنی ، فرماندار بانک انگلیس ، خاطرنشان کرد: "30 تریلیون دلار از دارایی های جهانی در وجوهی نگهداری می شود که با وجود سرمایه گذاری در دارایی های بالقوه غیرقانونی ، نقدینگی روزانه را به سرمایه گذاران می دهند."وودفورد اولین مدیر صندوق نیست که با مشکلات نقدینگی روبرو می شود. در سال 2016 ، پس از رای گیری انگلیس به ترک اتحادیه اروپا ، بزرگترین صندوق املاک و مستغلات این کشور تقریباً 9. 1 میلیارد پوند دارایی را یخ زد زیرا سرمایه گذاران با عجله برای بیرون راندن پول خود بودند. سرمایه گذاری های M& G ، سرمایه گذاران Aviva و سرمایه گذاری های استاندارد زندگی همه بازخریدهای معلق از بودجه خود را که به دارایی های دارایی غیرقانونی اختصاص یافته است ، تعلیق کردند. در ایالات متحده ، مدیریت خیابان سوم ، یک شرکت صندوق متقابل که توسط مارت ویتمن تأسیس شده است ، در سال 2006 به اندازه 26 میلیارد دلار مدیریت کرد. در سال 2015 ، هنگامی که صندوق متقابل اعتبار متمرکز آن در حالی که در اوراق قرضه ناخواسته سرمایه گذاری می کرد ، سخت شد.

تنظیم ریسک نقدینگی به مرحله مرکز منتقل شده است زیرا تنظیم کننده ها به دنبال مدتی در عواملی هستند که باعث ایجاد صندوق برای تعلیق معاملات می شوند.

تنظیم ریسک نقدینگی به مرحله مرکز منتقل شده است زیرا تنظیم کننده ها به دنبال مدتی در عواملی هستند که باعث ایجاد صندوق برای تعلیق معاملات می شوند. سازمان بین المللی کمیسیون های امنیتی ، در فوریه 2018 ، گزارش نهایی خود را در مورد "توصیه های مدیریت ریسک نقدینگی برای طرح های سرمایه گذاری جمعی" منتشر کرد. پیش از آن در سال 2016 ، کمیسیون اوراق بهادار و بورس ایالات متحده قانون 22E-4 را در مورد برنامه های مدیریت ریسک نقدینگی منتشر کرده بود. در فوریه سال 2019 ، اداره اوراق بهادار و بازارهای اروپا مقاله ای را برای ارائه توصیه هایی در مورد چگونگی مدیریت صندوق های سرمایه گذاری می تواند ریسک نقدینگی صادر کند. در حالی که در انگلستان ، به دنبال بررسی بنگاه های اصلی در بخش مدیریت سرمایه گذاری ، در تاریخ 20 مه ، FCA ، تعدادی از کاستی های قابل توجه از جمله عدم وجود چارچوب ریسک مؤثر را ارائه داد. این موارد شامل عدم موفقیت در ارزیابی کافی خطر نقدینگی بود.

خطر نقدینگی چیست؟

نقدینگی به توانایی انجام معاملات با تأثیر محدود قیمت اشاره دارد و تمایل به همراه با هزینه های پایین معاملات و فوری در اجرای دارد. هنگامی که مدیران صندوق قادر به خرید یا فروش آن با کمی تأخیر ، با هزینه کم و با قیمتی نزدیک به قیمت فعلی بازار یا ارزش منصفانه هستند ، دارایی در نظر گرفته می شود. نقدینگی بسته به عوامل مختلفی از جمله ساختار بازار و ماهیت معامله دارایی چند بعدی است. هم سطح و هم مقاومت در برابر نقدینگی برای شرکت کنندگان در بازار مهم است. تغییرات در ساختار بازار شکنندگی نقدینگی را افزایش می دهد.

متأسفانه ، هیچ متریک واحد به طور کامل تمام جنبه های مربوط به نقدینگی را ضبط نمی کند ، و ارزیابی شرایط نقدینگی در بازارها یا در یک صندوق را دشوار می کند. بسیاری از عوامل ممکن است نقدینگی یک دارایی را تحت تأثیر قرار دهند ، که می تواند با رویکردهای مختلف مدل سازی اندازه گیری شود. به دلیل ماهیت چند جانبه نقدینگی ، باید از یک رویکرد سه بعدی برای تخمین خطر نقدینگی دارایی استفاده شود ، بر اساس:

• کمیت: چقدر می خواهیم بفروشیم؟
• زمان: چه مدت باید یک دارایی بفروشیم؟
• هزینه: ما حاضر به پذیرش آن هستیم؟

مدیریت ریسک نقدینگی - نگاهی به ابزارهای موجود

نقدینگی به طور معمول در مقادیر کمتری بهتر است و زمان بیشتری برای فروش و با هزینه های کمتری دارد. گفته می شود ، بیان نقدینگی به صورت یکنواخت می تواند چالش برانگیز باشد ، زیرا هر متریک نقدینگی دارایی باید هر سه بعد را در نظر بگیرد. چالش های داده ها باعث ایجاد عوارض بیشتر مانند عدم وجود داده های فعالیت بازار در سطح امنیتی برای مدل سازی نقدینگی بیش از ابزارهای پیشخوان (OTC) می شوند.

یک چارچوب مؤثر در مدیریت ریسک نقدینگی ، به محافظت از منافع سرمایه گذاران ، حفظ نظم و استحکام وجوه و بازارها کمک می کند و ریسک سیستمیک را کاهش می دهد ، همه در حمایت از ثبات مالی. یک چارچوب مدیریت ریسک نقدینگی قوی ، توجه خود را به حاکمیت ، اندازه گیری و نظارت ، برنامه ریزی احتمالی و مناسب بودن محصول ، که توسط بهترین ابزارها و سیستم های نظارت بر ریسک نقدینگی در کلاس پشتیبانی می شود ، توجه می کند.

برای ضبط کامل ماهیت چند جانبه خطر نقدینگی ، اقدامات کلیدی ریسک باید با استفاده از ورودی های پویا و پایگاه داده بازار هنگام تجزیه و تحلیل منابع نقدینگی در پرتفوی ، ابعاد زمان و هزینه ریسک نقدینگی را شامل شود. علاوه بر این ، تجزیه و تحلیل باید بر برآورد بودجه نیازهای نقدینگی حاصل از رستگاری ها متمرکز شود. در هنگام انتخاب اقدامات کلیدی برای استفاده در چارچوب و گزارش ، باید در دسترس بودن و کیفیت داده های مورد نیاز مورد توجه قرار گیرد. اقدامات ریسک نقدینگی کلیدی موجود شامل موارد زیر است:

ریسک نقدینگی دارایی

• ارزیابی درصد ارزش خالص دارایی صندوق که می تواند نقدینگی شود و به عنوان پول نقد در طی یک دوره زمانی مشخص ، با تخفیف قابل قبول به ارزش منصفانه یا هزینه انحلال در دسترس سرمایه گذاران قرار گیرد.

بودجه یا خطر نقدینگی رستگاری

• درصد تخمین زده شده از صندوق که می تواند در یک دوره زمانی مشخص بازخرید شود.
• الگوهای نرخ رستگاری تاریخی.
• مشخصات بودجه ، از جمله غلظت سرمایه گذار و سایر خصوصیات سرمایه گذار.

علاوه بر این ، نسبت پوشش نقدینگی (LCR) یک اقدام اصلی است که دارایی و بودجه نقدینگی را برای تخمین اینکه آیا یک صندوق باز دارای منابع کافی نقدینگی است-یعنی دارایی های نقدی که می توانند به پول نقد تبدیل شوند-برای تأمین نیازهای نقدینگی، مانند بازخرید سرمایه گذار ، در محیط های بازار عادی یا استرس.

سرانجام ، اهمیت آزمایش استرس خطر نقدینگی نباید نادیده گرفته شود. هدف از آزمایش استرس ، بهبود تجزیه و تحلیل ریسک برای برجسته کردن محدودیت های اندازه گیری ریسک و استراتژی های مدیریت است. به طور خاص ، آنها عواقب یا شرایطی را که ممکن است منجر به سناریوهای شدید شود ، پرچم گذاری می کنند و خطرات را که توسط تیم سرمایه گذاری در نظر گرفته نشده است ، برجسته می کنند. تست استرس نقدینگی و تجزیه و تحلیل سناریو که شامل دارایی و تأمین بودجه نقدینگی است ، بخش مهمی از چارچوب مدیریت ریسک نقدینگی مؤثر است و باید بر سناریوهای تاریخی و فرضی متمرکز شود.